Blog

Akran zorbalığı, çocukların ve gençlerin okulda veya sosyal ortamlarda karşılaştıkları yaygın bir sorundur. Bu tür zorbalık, fiziksel, sözlü, sosyal veya siber ortamlarda gerçekleşebilir ve mağdurlar üzerinde uzun vadeli olumsuz etkiler bırakabilir. Akran zorbalığıyla mücadele etmek, bireylerin, eğitimcilerin, ailelerin ve toplumun ortak çabalarını gerektirir. Akran Zorbalığının Anlaşılması Akran zorbalığı, genellikle güç dengesizliği ve tekrar eden zarar verici davranışlarla karakterize edilir. Zorbalık yapan kişiler, genellikle başkalarını kontrol etmek veya sosyal statülerini artırmak için bu davranışları sergilerler. Mağdurlar ise kendilerini çaresiz, yalnız ve korkmuş hissedebilirler. Akran Zorbalığına Karşı Alınabilecek Önlemler Farkındalık Yaratmak: Okullar ve toplumlar, zorbalık hakkında bilinçlendirme programları düzenleyerek öğrencileri, öğretmenleri ve velileri eğitmeli. Empati ve İletişim Becerilerini Geliştirmek: Çocuklara ve gençlere empati kurma ve sağlıklı iletişim becerileri kazandırmak önemlidir. Güvenli Ortamlar Oluşturmak: Okullar, zorbalık olaylarının rapor edilebileceği güvenli mekanizmalar sağlamalıdır. Zorbalıkla Mücadele Politikaları: Eğitim kurumları, zorbalıkla mücadele etmek için net politikalar ve prosedürler belirlemelidir. Mağdurlar için Atılacak Adımlar Mağdurlar, yaşadıkları zorbalık olaylarını güvendikleri bir yetişkinle paylaşmalıdır. Zorbalık olaylarının ne zaman ve nasıl gerçekleştiğini kaydetmek, ileride kanıt olarak kullanılabilir. Benzer deneyimler yaşayan diğer bireylerle bağlantı kurmak ve destek almak faydalı olabilir. Zorbalık Yapan Bireylere Yaklaşım Zorbalık yapan bireylerin davranışlarının altında yatan nedenleri anlamak ve onlara yardım etmek önemlidir. Zorbalık yapan bireyler, davranışlarının sonuçlarıyla yüzleşmeli ve sorumluluk almalıdır. Toplumun Rolü Herkesin kabul gördüğü ve değer verildiği kapsayıcı toplumlar oluşturmak, zorbalığın önlenmesine yardımcı olabilir. Zorbalıkla mücadelede yasal düzenlemeler ve mağdurlara yönelik destek hizmetleri sağlamak. Akran zorbalığı, ciddi bir sosyal sorundur ve herkesin bu konuda proaktif olması gerekmektedir. Eğitimciler, aileler, öğrenciler ve toplum liderleri, zorbalığın önlenmesi ve mağdurların desteklenmesi için birlikte çalışmalıdır. Akran zorbalığına karşı alınacak etkili önlemler, daha sağlıklı ve güvenli toplumlar yaratmada kritik bir rol oynar. Akran zorbalığıyla başa çıkmak zor olabilir, ancak doğru adımları atarak ve destek alarak sorunu çözebilirsiniz. Kendinizi güvende hissetmek ve duygularınızı ifade etmek, akran zorbalığıyla başa çıkmanın etkili yolları arasındadır. Unutmayın, sorunu çözmek için adım atmak önemlidir.

Romantik ilişkilerimizde seçtiğimiz kişiler aslında kimler? Bu sorunun cevabı, hem kendimizin hem de partnerimizin geçmiş yaşantılarına, bağlanma stillerine, şemalarına ve sınırlarına bağlıdır. Romantik ilişkilerimiz, çocukluk döneminde ailemizle kurduğumuz ilişkilerin, sonrasında arkadaşlık ilişkilerimizin ve diğer yaşadığımız deneyimlerin bir yansımasıdır. Bu nedenle, ilişkilerimizde karşılaştığımız sorunların, aslında kendimizle ve geçmişimizle ilgili olduğunu fark etmek önemlidir.   Romantik ilişkilerimizde seçtiğimiz kişiler, genellikle bize tanıdık gelen, bizi çeken, bize iyi hissettiren ya da bize ihtiyaç duyduğunu hissettiren kişilerdir. Ancak bu kişiler, her zaman bizim için en uygun olanlar olmayabilir. Bazı durumlarda, ilişkilerimizde seçtiğimiz kişiler, aslında bize zarar veren, bizi yoran, bizi kısıtlayan ya da bizi değiştirmeye çalışan kişiler olabilir. Bu durumda, ilişkilerimizde seçtiğimiz kişiler, aslında kendimizle ilgili farkında olmadığımız ya da çözemediğimiz sorunların bir göstergesi olabilir.   Örneğin, terk edilme şemasına sahip bir kişi, terk edilme korkusunu tetikleyecek partnerler seçebilir. Bu kişi, partnerinin her hareketini terk edilme sinyali olarak algılayabilir ve ona bağımlı bir şekilde davranabilir. Bu da partnerini uzaklaştırabilir ya da ilişkiyi sürdürmek için kendinden ödün verebilir. Bu şekilde, terk edilme şeması sürekli olarak doğrulanmış olur.   Başka bir örnek olarak, güvensiz bağlanma stiline sahip bir kişi, partnerine güvenmekte zorlanabilir ve onu kontrol etmeye çalışabilir. Bu kişi, partnerinin kendisini aldatmasından ya da yalan söylemesinden korkabilir ve onun özel alanına saygı duymayabilir. Bu da partnerini baskı altında hissettirebilir ya da ilişkide güven sorunu yaratabilir. Bu şekilde, güvensiz bağlanma stili pekiştirilmiş olur.   Bu örneklerde görüldüğü gibi, romantik ilişkilerimizde seçtiğimiz kişiler, aslında kendimizle ilgili fark etmediğimiz ya da kabul etmediğimiz yönlerimizi yansıtabilir. Bu yüzden, romantik ilişkilerimizde karşılaştığımız sorunları sadece partnerimizle ilgiliymiş gibi görmek yerine, kendimizle ilgili nelerin değişmesi gerektiğini sormak daha sağlıklı olabilir. Romantik ilişkilerimizde seçtiğimiz kişiler, aslında kendimizi tanımamıza ve geliştirmemize yardımcı olan kişilerdir. Bu nedenle, romantik ilişkilerimizde seçtiğimiz kişileri, kendimizle ilgili bir fırsat olarak görmek, hem kendimize hem de ilişkimize iyi gelebilir.   Romantik ilişkilerde doğru kişiyi bulmanıza yardımcı olacak bazı stratejiler:   1. İhtiyaçlarınızı Belirleyin Her bireyin ihtiyaçları farklıdır. İlk adım olarak, kendi ihtiyaçlarınızı anlamak ve belirlemek önemlidir. Bu, sizin için önemli olan değerleri ve beklentileri anlamanıza yardımcı olacaktır.   2. Ortak İlgi Alanlarına Odaklanın Doğru kişiyi bulmak için ortak ilgi alanlarına odaklanmak önemlidir. Ortak hobiler ve aktiviteler, ilişkinizi güçlendirecek bağlar oluşturmanıza yardımcı olabilir.   3. İletişim Becerilerine Önem Verin İlişkilerde başarı, sağlıklı iletişimle başlar. Partnerinizle açık ve dürüst bir iletişim kurmak, sorunları çözmek ve birbirinizi anlamak için önemlidir.   4. Geçmiş Deneyimlerden Öğrenin Geçmiş ilişkilerden öğrenilen dersler, gelecekteki ilişkilerde size rehberlik edebilir. Hatalardan ders çıkarmak, doğru kişiyi seçme sürecini kolaylaştırabilir.

Travma, kişinin yaşamında beklenmedik, şiddetli ve yıkıcı bir olaya maruz kalması sonucunda ortaya çıkan psikolojik bir yaralanmadır. Travma, kişinin kendisine, başkalarına ve dünyaya dair inançlarını, duygularını ve davranışlarını olumsuz yönde etkileyebilir. Travma, kişinin hayatını tehdit eden, cinsel veya fiziksel şiddete uğramak, doğal afetler, savaş, terör, kaza, kayıp gibi olaylardan kaynaklanabilir. Travma, kişinin kendisine ait olan bir deneyimdir, ancak aynı zamanda aile içinde de paylaşılan bir durum olabilir. Aile, kişinin travma sonrası iyileşmesinde önemli bir destek kaynağı olabileceği gibi, travmanın kaynağı veya devam ettiricisi de olabilir.   Aile içinde yaşanan travmalar, aile üyelerinin travmayı inkar etme, bastırma, unutma, kaçınma, yadsıma, suçlama, intikam alma, kendine zarar verme, başkalarına zarar verme gibi sağlıksız baş etme yöntemleri kullanmalarına neden olabilir.   Bireysel Travma ve Etkileri Bireysel travma, genellikle bireyin kişisel yaşamında maruz kaldığı olayları kapsar. Bu olaylar, kaza, saldırı veya kayıp gibi durumları içerebilir. Birey üzerindeki etkileri, duygusal zorluklar, kaygı ve stres olarak ortaya çıkabilir.   Ailevi Travma: Ortak Bir Deneyim Ailevi travma, aile üyelerini etkileyen olağandışı olayları ifade eder. Bu, aile içindeki herkesi derinden etkileyen bir kayıp, felaket veya uzun süreli stres durumu olabilir. Ailevi travma, genellikle bireyler arasında derin bağlantıları ve ortak deneyimleri beraberinde getirir.   Yaşadığınız Travmanın Kaynağını Anlamak Travmanın kaynağını anlamak, iyileşme sürecinde önemli bir adımdır. Bireysel travma, genellikle kişisel deneyimlerle ilişkilidir ve bireyin duygusal sağlığını etkiler. Ailevi travma ise genellikle ortak bir geçmişe dayanır ve aile içindeki ilişkileri şekillendirir.   İyileşme Yolları ve Destek Travma sonrası iyileşme sürecinde, hem bireysel hem de ailevi düzeyde destek önemlidir. Bireyler terapi ve danışmanlık ile duygusal zorluklarını aşabilirken, ailevi destek de ortak deneyimleri paylaşma ve birbirlerine destek olma açısından kritiktir.   Bireysel ve Ailevi Travma Arasındaki Dengeyi Bulmak Travma, bireyin ve ailenin yaşadığı olağandışı olaylarla şekillenen bir gerçeklik. Bireysel ve ailevi travma arasındaki dengeyi bulmak, sağlıklı bir iyileşme sürecinin anahtarıdır. Her iki düzeyde de destek ve anlayış, duygusal sağlığı güçlendirebilir ve daha güçlü bir bağ kurma imkanı tanır. Bir sonraki adımda, travmanın kaynağını anlamak ve uygun destekle iyileşme yolunda ilerlemek önemlidir.

Çocuklar, doğdukları andan itibaren kendilerini tanımaya ve çevreleriyle etkileşime geçmeye başlarlar. Bu süreçte çocuklar; kendi isteklerini, duygularını, düşüncelerini ve yeteneklerini keşfederken, aynı zamanda bağımsız birer birey olduklarını fark etmeye çalışırlar. Bu, çocukların bireyselleşme çabası olarak adlandırılan bir olgunlaşma sürecidir.   Bireyselleşme çabası; çocukların kendilerini ifade etme, karar verme, sorumluluk alma, sınırlarını belirleme ve özgüven geliştirme becerilerini kazanmalarını sağlar. Bu beceriler, çocukların hayat boyu başarılı ve mutlu olmaları için gerekli olan temel unsurlardır. Ancak bireyselleşme çabası aynı zamanda çocukların anne babaları veya çevreleriyle çatışma yaşamalarına da neden olabilir. Çünkü çocuklar, bireyselleşme sürecinde, kendilerini kabul ettirmek, isteklerini gerçekleştirmek ve kontrolü ele geçirmek için inatlaşma, karşı gelme, isyan etme gibi davranışlar sergileyebilirler.   Bu davranışlar, çocukların “Ben de varım!” mesajı vermeye çalıştıklarının bir göstergesidir. Çocuklar, bu mesajla, kendilerine saygı duyulmasını, fikirlerinin önemsenmesini, seçimlerine öncelik tanınmasını ve bağımsız hareket edebilmeyi talep ederler. Bu talepler, çocukların bireyselleşme sürecinin doğal bir parçasıdır ve olumlu bir şekilde karşılanması gerekir. Ancak, bu taleplerin karşılanması, çocukların her istediklerinin yapılması anlamına gelmez. Çocukların bireyselleşme çabaları, onların gelişimine katkı sağlayacak şekilde desteklenmeli, ancak aynı zamanda onlara uygun sınırlar ve kurallar da belirlenmelidir.   Bireyselleşme çabası, çocukların yaşına, kişilik özelliklerine, aile yapısına ve kültürel faktörlere göre farklılık gösterebilir. Genellikle, bireyselleşme çabası, iki yaş civarında başlar ve ergenlik dönemine kadar devam eder. Bu dönemlerde, çocukların bireyselleşme çabaları daha yoğun ve sık görülür. Bu nedenle, bu dönemlerde ebeveynlerin çocuklarıyla iletişim kurmaları, onları anlamaya çalışmaları, onlara sevgi ve güven vermeleri, onlara seçenekler sunmaları, onları dinlemeleri ve onlara saygı duymaları çok önemlidir.   Ben De Varım! Bireyselleşme çabası, çocukların sağlıklı bir kişilik gelişimi için kaçınılmaz bir süreçtir. Bu süreçte, ebeveynlerin çocuklarına rehberlik etmeleri, onları desteklemeleri, onlara örnek olmaları ve onlara uygun sınırlar koymaları gerekir. Böylece, çocuklar hem bireyselleşebilir, hem de aile ve toplumla uyumlu bir şekilde yaşayabilirler. Çocuklarda bireyselleşme çabalarını desteklemek, sağlıklı bir gelişim için önemlidir. Ebeveynlerin anlayışlı olması, çocukların kendi benliklerini bulmalarına yardımcı olurken, eş zamanlı olarak rehberlik etmeleri kritiktir. Unutmayın, her çocuk kendi özel yolunu bulmalı ve bu süreçte desteklenmelidir.

Zihin kuramı, insanların başkalarının zihinsel durumlarını anlamlandırma, tahmin etme ve yorumlama yeteneği olarak tanımlanır. Bu yetenek, insanların sosyal etkileşimlerinde anlayış, empati ve iletişim becerilerini geliştirmelerine yardımcı olur. Zihin kuramı, çocukların sosyal ve bilişsel gelişiminde de önemli bir rol oynar.  Zihin kuramı, insanlarda doğuştan gelen bir yetenek değil, zamanla gelişen bir öğrenme sürecidir. Zihin kuramı gelişimi, bebeklikten itibaren başlar ve dört-beş yaş civarında tamamlanır. Çocukların kendilerinin ve başkalarının zihinsel durumlarının davranışlar üzerinde etkili olduğunu fark etmelerini sağlar. Zihin kuramı, otizm spektrum bozukluğu, şizotipi bozukluk gibi bazı nörogelişimsel ve psikolojik bozukluklarda eksik veya bozuk olabilir. Bu durumda, kişiler, başkalarının bakış açılarını, duygularını, niyetlerini anlamakta ve onlara uyum sağlamakta zorlanırlar. İnsanların sosyal hayatlarını kolaylaştıran ve zenginleştiren önemli bir bilişsel beceridir. Zihin kuramının uygulama basamakları şöyle sıralanabilir: Duygusal empati geliştirme: Başkalarının duygularını anlayarak ve onları paylaşarak daha iyi iletişim kurmak için duygusal empati geliştirmek gerekir. Duygusal empati, insanların başkalarının bakış açılarını ve iç dünyalarını anlamlandırmalarına olanak tanır. Aktif dinleme ve doğru sorular sorma: Başkalarının zihinsel durumlarını anlamak için aktif dinleme ve doğru sorular sorma becerilerini geliştirmek gerekir. Aktif dinleme, insanların başkalarının söylediklerine dikkat etmelerini ve geri bildirim vermelerini sağlar. Doğru sorular sorma, insanların başkalarının düşüncelerini, inançlarını, isteklerini ve niyetlerini ortaya çıkarmalarına yardımcı olur. Bakış açısı alma ve değiştirme: Başkalarının zihinsel durumlarını anlamak için bakış açısı alma ve değiştirme becerilerini geliştirmek gerekir. Bakış açısı alma, insanların başkalarının durumlarını, duygularını ve düşüncelerini kendi perspektiflerinden değil, onların perspektiflerinden görmelerini sağlar. Bakış açısı değiştirme, insanların kendi zihinsel durumlarını başkalarının zihinsel durumlarıyla karşılaştırmalarını ve farklılıkları kabul etmelerini sağlar. Zihinsel durumları ifade etme ve yorumlama: Başkalarının zihinsel durumlarını anlamak için zihinsel durumları ifade etme ve yorumlama becerilerini geliştirmek gerekir. Zihinsel durumları ifade etme, insanların kendi duygularını, düşüncelerini, inançlarını ve niyetlerini sözlü veya sözsüz olarak başkalarına aktarmalarını sağlar. Zihinsel durumları yorumlama, insanların başkalarının sözlü veya sözsüz olarak ifade ettikleri zihinsel durumları anlamalarını ve bunlara uygun tepkiler vermelerini sağlar. Zihin kuramı, insanların sosyal hayatlarında mutlu ve başarılı olmalarına katkıda bulunan bir beceridir. Zihin kuramını geliştirmek için yukarıda belirtilen adımları uygulamak, zihinsel durumları anlamak ve yorumlamak için yararlı olacaktır.

Niktofobi Nedir? Niktofobi, yani karanlık korkusu, insanların en yaygın fobilerinden biridir. Bu korku, genellikle çocukluk döneminde başlar ve bazı durumlarda yetişkinliğe kadar sürebilir. Peki, insanlar neden karanlıktan korkar? Bu sorunun cevabı, evrimsel psikoloji ve kişisel deneyimlerin bir karışımında yatmaktadır. İlk olarak, evrimsel açıdan bakıldığında, karanlıkta görme yeteneğimizin azalması, tehlikeleri algılama kapasitemizi düşürür. Bu durum, atalarımızın gece avcılarından korunmak için geliştirdiği doğal bir savunma mekanizması olabilir. Günümüzde bile, karanlık bir ortamda kendimizi savunmasız ve kontrol dışı hissedebiliriz. İkinci olarak, karanlıkta yaşanan olumsuz deneyimler veya travmalar, karanlık korkusunu tetikleyebilir. Örneğin, küçükken karanlıkta kaybolmak veya karanlıkta bir yaralanma yaşamak gibi deneyimler, bu fobiye yol açabilir. Üçüncü olarak, kültürel etkiler ve medya, karanlıkla ilişkilendirilen korkutucu hikayeler ve imgelerle karanlık korkusunu pekiştirebilir. Korku filmleri, hikayeler ve hatta bazı çocuk kitapları, karanlığın tehlikeli veya ürkütücü bir yer olduğu fikrini aşılayabilir. Neden Karanlıktan Korkarız? Evrimsel Faktörler: İnsanlar, evrim sürecinde gece avcılarından korunmak için karanlıkta tehlike olabileceği düşüncesiyle karanlığa karşı bir içgüdü geliştirmiş olabilirler. Bu nedenle, karanlıkta olma düşüncesi bazı insanlar için hala tehlike sinyali olarak algılanabilir. Bilinmezlik ve Kontrol Kaybı: Karanlık ortamlar, görsel bilginin kısıtlanması nedeniyle çevremizi tam olarak göremememiz anlamına gelir. Bu da kontrol hissimizi azaltabilir ve bilinmezlik duygusunu artırabilir, bu da korku hissini tetikleyebilir. Kültürel ve Psikolojik Faktörler: Kültürel olarak, karanlık genellikle kötü veya tehlikeli olarak tasvir edilir. Bunun yanı sıra, karanlıkta yaşanan olumsuz deneyimler veya korku filmleri gibi medya etkileşimleri de karanlık korkusunu tetikleyebilir. Gelişim ve Deneyimler: Çocukluk döneminde yaşanan olumsuz deneyimler, karanlık korkusunun gelişiminde etkili olabilir. Örneğin, karanlıkta yalnız kalmak, karanlık bir yerde kilitli kalmak gibi deneyimler karanlık korkusunu artırabilir. Genetik ve Biyolojik Faktörler: Bazı araştırmalar, korku ve endişe gibi duygusal tepkilerin bir kısmının genetik faktörlerden kaynaklandığını göstermektedir. Bu nedenle, bazı insanların karanlık korkusu diğerlerine göre daha belirgin olabilir. Niktofobiyle başa çıkmak için çeşitli yöntemler mevcuttur. Bunlar arasında bilişsel davranışçı terapi (BDT), maruz bırakma terapisi ve bazen ilaç tedavisi bulunur. BDT, karanlıkla ilişkili olumsuz düşünceleri sorgulamak ve değiştirmek için kullanılır. Maruz bırakma terapisi ise, kişinin karanlıkla ilgili korkularını aşmasına yardımcı olmak için kademeli olarak karanlık ortamlara maruz bırakılmasını içerir. Sonuç olarak Niktofobi, karanlıktan aşırı derecede korkma durumudur ve genellikle evrimsel nedenler, hayal gücü, görme kaybı ve bilinmezlik gibi faktörlerden kaynaklanır. Bu korku, çocuklarda daha yaygın olmakla birlikte, yetişkinlerde de görülebilir. Korkunun üstesinden gelmek için, karanlıkta rahat hissetmeye yönelik adımlar atmak ve karanlıkla ilgili olumsuz düşünceleri yenmek önemlidir. Niktofobi, birçok insanın yaşadığı ve üstesinden gelinmesi mümkün olan bir korkudur. Bu fobiyle mücadele eden kişiler, profesyonel yardım alarak ve karanlıkla ilgili olumsuz düşüncelerini yeniden değerlendirerek korkularını yenebilirler.  

Başarısızlık, genellikle toplumda olumsuz bir şekilde algılanan bir kavramdır. Ancak, başarısızlık aslında bir öğrenme sürecinin parçasıdır. Her başarısızlık, bir sonraki denemede daha iyi bir performans gösterme fırsatı sunar. Başarısızlık şeması, bireyin kendine karşı olumsuz düşünce ve inançlarına dayanan bir bilişsel kalıptır. “Ben asla başarılı olamam” düşüncesi, bu şemanın temelini oluşturur ve kişinin potansiyelini sınırlayabilir.   Başarısızlık Şemasını Tanıma Başarısızlık şemasını tanımak, içsel inançları sorgulamakla başlar. Kendinize dürüst olun ve neden başarısızlık hissi yaşadığınızı anlamaya çalışın. Bu adım, içsel engelleri kaldırmanın ilk adımıdır.   Başarısızlık Şemasının Unsurları Başarısızlık şeması, genellikle belirli unsurlardan oluşur:   Perfeksiyonizm: Her zaman mükemmel olma arzusu, başarısızlık korkusunu tetikleyebilir. Olumlu yönleri arasında yüksek kalitede iş üretme, disiplin ve azim bulunabilir. Ancak, aynı zamanda aşırı stres, iş birliği zorlukları, sürekli memnuniyetsizlik ve başkalarıyla kıyaslanma eğilimleri gibi olumsuz etkiler de ortaya çıkabilir. Olumsuz İçsel Diyaloglar: Kendi kendine olumsuz konuşmalar, başarısızlık şemasını güçlendirebilir. Diyaloglara örnek olarak; “Her zaman başarısız oluyorum.”, “Herkes benden daha yetenekli.”, “Herkesin gözü bende, bir hata yaparsam rezil olurum.” verilebilir. Geçmiş Deneyimler: Önceki başarısızlık deneyimleri, bu şemanın oluşumunda etkili olabilir. Sınavda başarısızlık, iş başvurusunda red, girişimcilikte başarısızlık örnek olarak verilebilir.   Başarısızlık Şemasını Aşmak İçin Adımlar Başarısızlık şemasıyla baş etmek, bilinçli bir çaba gerektirir. İşte bu süreci kolaylaştırmak için atılabilecek adımlar:   Farkındalık Geliştirme Başarısızlık şemasını tanımak ve farkında olmak, değişim için ilk adımdır. Olumsuz düşüncelerin nereden geldiğini anlamak, bu şemanın çözümüne yardımcı olabilir.   Olumlu İçsel Diyaloglar Negatif konuşmaları pozitife çevirmek, başarısızlık şemasını zayıflatabilir. Olumlu ifadeler kullanmak, kendine güveni artırabilir.   Hedef Belirleme ve Adım Adım İlerleme Küçük, ulaşılabilir hedefler belirlemek, başarı duygusunu güçlendirebilir. Bu adımlar, başarısızlık şemasını yıkmaya yardımcı olabilir.   Geçmişi İncelerken Objektif Olma Geçmiş başarısızlıkları değerlendirmek, objektif bir bakış açısıyla yapılmalıdır. Hatalardan öğrenme ve büyüme fırsatları bulmak önemlidir.   Destek Almak Başarısızlık şemasını kırarken destek almak önemlidir.  Aile, arkadaşlar veya bir mentor, kişinin duygusal olarak desteklenmesine yardımcı olabilir. Bu destek, başarıya ulaşma yolunda önemli bir rol oynayabilir.   Başarıya Giden Yol Başarısızlık şemasını aşmak, sürekli bir çaba ve öz farkındalık gerektirir. Bu çaba, bireyin kendine güvenini yeniden inşa etmesine ve gerçek potansiyelini keşfetmesine olanak tanıyabilir. Başarısızlık, yaşamın kaçınılmaz bir gerçeğidir ve herkesin karşılaştığı bir durumdur. Ancak, başarısızlığı olumlu bir şekilde ele almak ve bu deneyimden öğrenmek, başarıya giden yolda önemli bir adımdır.

İlişkilerde zaman zaman sorunlar yaşanması normaldir. Ancak bazen bu sorunlar o kadar büyür ki çiftler arasında ciddi bir kopukluk ve mutsuzluk oluşur. Böyle bir durumda, evlilik kararı almak ilişkiyi düzeltebilir mi? Bu konuya değineceğiz.   Evlilik, iki insanın birbirine sevgi, saygı ve sadakatle bağlanmasıdır. Evlilik, ilişkiyi güçlendiren ve koruyan bir kurumdur. Ancak evlilik, var olan sorunları ortadan kaldırmaz. Aksine, evlilik, sorunları daha da görünür ve önemli hale getirir. Çünkü evlilik, iki insanın hayatını birleştirmek, ortak bir gelecek kurmak, sorumluluklar almak ve kararlar vermek demektir. Bu da ilişkideki uyum, iletişim, anlayış ve saygıyı gerektirir.   Eğer ilişkinizde bu unsurlar eksikse, evlilik kararı almak sizi daha da mutsuz edebilir. Çünkü evlilik, sadece bir kâğıt parçası veya bir yüzük değildir. Evlilik, iki insanın birbirine verdiği bir sözdür. Bu sözü tutmak ve ilişkinizdeki sorunları çözmek için çaba göstermeniz gerekir. Aksi takdirde evlilik, sizi birbirinize bağlayan bir zincir haline gelebilir.   Bu nedenle, kötü giden bir ilişkiyi evlilikle düzeltmeye çalışmak yerine, önce ilişkinizi gözden geçirmeniz ve kendinize şu soruları sormanız önerilir:   – İlişkinizdeki sorunların kaynağı nedir? – Bu sorunları çözmek için neler yapabilirsiniz? – Partnerinizle iletişiminiz nasıl? – Partnerinizi seviyor ve saygı duyuyor musunuz? – Partnerinizin sizi sevdiğine ve saygı duyduğuna inanıyor musunuz? – İlişkinizde mutlu musunuz? – İlişkinizi sürdürmek istiyor musunuz? – Evlilik sizin için ne anlam ifade ediyor?   Bu soruların cevapları, size ilişkiniz hakkında daha net bir fikir verecektir. Eğer ilişkinizdeki sorunları çözmek için istekli ve umutluysanız, evlilik kararı almak ilişkinizi güçlendirebilir. Ancak eğer ilişkinizdeki sorunları görmezden gelmeye veya bastırmaya çalışıyorsanız, evlilik kararı almak ilişkinizi daha da kötüleştirebilir.   Sonuç olarak, kötü giden bir ilişkiyi evlilikle düzeltmek mümkün değildir. Evlilik, ilişkiyi düzeltmek için bir araç değil, bir amaç olmalıdır. İlişkinizi düzeltmek için, önce kendinizi, partnerinizi ve ilişkinizi tanımanız, sorunlarınızı çözmek için çaba göstermeniz ve partnerinizle uyumlu, iletişimli, anlayışlı ve saygılı bir ilişki kurmanız gerekir. Böylece, evlilik, sizi birbirinize bağlayan bir zincir değil, bir yüzük olacaktır.